Një nga pengesat më të mëdha me të cilën përballen shkencëtarët në lidhje me dërgimin e njerëzve drejt marsit është mungesa e ujit.
Nevoja për të pirë, kultivuar produkte ushqimore dhe madje edhe bërjen e karburantit me raketa për udhëtimin e tyre të kthimit, bën që mungesa e ujit në gjendje të lëngshme të jetë një çështje e një rëndësie të madhe.
Megjithatë, Marsi ka shtresa të mëdha akulli, dhe një studim i ri i NASA thotë se ato mund të përdoren për të krijuar puse që prodhojnë ujë të mjaftueshëm për të mbështetur jetën njerëzore. Vitin e kaluar, akullnajat e varrosura janë zbuluar në Mars, një zhvillim i cili ndryshon shumë gjëra në lidhje me synimin për të banuar Marsin, që mund të ofronte ujë të pakufizuar për vizitorët e parë në planetin e kuq. Erozioni ka ekspozuar tetë zona akulli, disa 1 metër poshtë sipërfaqes dhe të tjera në thellësi100 metra ose më shumë, thanë hulumtuesit.
Tani, një studim i NASA-s ka simuluar se si puse të përdorura në Tokë mund të përdoren për të shpuar në to dhe për të shkrirë akullin. Kohët e fundit, disa linja kërkimore kanë treguar se ka burime me sasi potencialisht të mëdha të ujit në shumë vende në sipërfaqe, duke përfshirë rajonet që konsiderohen kandidatë për misionet e ardhshme njerëzore. Një shufër gërmuese që përdoret për puset, gjithashtu punon duke shpuar nga toka drejt akullit, duke shkrirë një pjesë të akullit për të krijuar një rezervuar, dhe pastaj duke pompuar ujin jashtë rezervuarit. Duke pompuar vazhdimisht nxehtësi në rezervuar, krijohet njëfurnizues i vazhdueshëm me ujë.
Një sistem i tillë në Mars mund të prodhonte rreth 380 litra ujë në ditë. Kjo është afër përdorimit mesatar ditor të ujit për person në SHBA, por rreth 10 herë më shumë se çdo astronaut në Stacionin Ndërkombëtar të Hapësirës përdor çdo ditë. Edhe pse akulli ka qenë prej kohësh i njohur të ekzistojë në Mars, një kuptim më i mirë i thellësisë dhe vendndodhjes së tij mund të jetë jetik për eksploruesit e ardhshëm njerëzorë, tha një raport i kohëve të fundit në revistën amerikane Science.
