Hëna mendohet se mund të mbajë më shumë ujë dhe akull sesa dyshohej më parë, përfundim ky që vjen nga një studim i bërë kohët e fundit.
Hulumtuesit nga UCLA, thonë se uji i cili gjendet në formën e akullit është i mbyllur thellë brenda sipërfaqes hënore dhe madje mund të jetë mjaftueshëm i madh për të mbështetur vendbanimet e ardhshme njerëzore.
Teoria mund të përbëjë një mospërputhje të gjatë midis hënës dhe planetit me kushte sipërfaqësore të ngjashme, si Merkuri. Hëna ka shumë akull, i cili është groposur vetëm nën sipërfaqe, tha David Paige, një profesor i UCLA. Hëna dhe Merkuri kanë rrathë në akse që janë të vogla në krahasim me Tokën, që do të thotë se ka rajone të të dy trupave që kurrë nuk e shohin diellin.
Si rezultat, ato sipërfaqe janë disa nga më të ftohtat në sistemin tonë diellor. Është për këtë arsye që shkencëtarët thonë se akulli ka gjasa të mbijetojë në planet për miliarda vjet. Ekzaminimet radare të Merkurit të kryera dy dekada më parë tregojnë se planeti përmban depozita të trasha akulli, disa prej të cilave ishin 50 metra të gjerë, ndërsa vëzhgimet e ngjashme të sipërfaqes hënore tregojnë vetëm rezervuarë të cekët.
Shkencëtarët thonë se çelësi për të zgjidhur këtë ndryshim mund të jetë në studimin e thellësisë së kratereve të ndikimit të hënës. Studiuesit thonë se në polin jugor të hënës, ku akulli është zbuluar më parë, krateret e ndikimit u matën të jenë 10 përqind më të cekëta se ato të vërejtura diku tjetër.
Ky ndryshim në thellësi nuk është vetëm rastësi, ata paraqesin, është për shkak të një koleksioni të akullit të ngurtë që qëndron nën sipërfaqe. Hulumtuesit thonë se akulli hënor, ka të ngjarë të shtrihet në një 'tokë' hënor e bërë nga shkëmbinj të ngurtë dhe materiale të tjera, dhe është shumë më e dendur si rezultat.
