Sistemi i ri i marrjes ne pyetje nga police virtuale
Ashtu si shumë dokumentarë të krimit e kanë bërë të qartë, dëshmia e dëshmitarëve okularë shpesh është shumë më pak e saktë se sa mund të mendoni. Por një studim i ri i publikuar kohët e fundit në Frontiers in Psycology sugjeron se mund të ketë një mënyrë relativisht të thjeshtë për të përmirësuar kujtimet e dëshmitarëve: përdorni një avatar virtual të intervistimit në vend të një polici.
Studiuesit në Universitetin e Westminsterit në Londër rekrutuan 38 vullnetarë të rritur, 26 prej të cilëve ishin gra, për studimin e tyre. Subjektet panë një video të vjedhjes (së organizuar) të makinave, më pas atyre iu kërkua të ktheheshin dy ditë më vonë. Në vizitën e dytë ata u intervistuan rreth incidentit në një nga dy mënyrat. Ato ose kishin një intervistë ballë për ballë me një asistent hulumtimi në një dhomë të papërshkruar, ose mbanin një kufje virtuale të realitetit (Oculus Rift) që i vendosi në një stimulim të së njëjtës dhomë, ku u intervistuan nga një avatar humanoid. Të dy grupeve u është bërë e njëjta seri pyetjesh të përdorura nga zbatuesit e ligjit në Mbretërinë e Bashkuar gjatë hetimit të një krimi. Pjesa e parë e intervistës i kërkonte vullnetarëve të detajonin gjithçka që ata kujtonin për krimin, të njohur si një detyrë e rikthimit të lirë. Të dy grupet ishin gati aq të sakta sa të tjerat në këtë fazë.
Por grupi virtual ishte rreth 60 për qind më i mirë në pjesën e dytë të intervistës, kur iu parashtruan pyetje specifike rreth krimit. Grupi virtual mori mesatarisht 37 detaje të sakta, siç është ajo çfarë xhakete kishte veshur hajduti, ndërsa grupi ballë për ballë mori një mesatare prej 30 detaje të sakta. Grupi virtual gjithashtu ka ofruar më pak detaje të pasakta, si dhe informata më pak të ngatërruara. Këto zbulime të reja dhe modeli ynë i rezultateve të rikthimit tregojnë potencialin e komunikimit avatar me avatar në mjediset virtuale, deklaruan autorët e studimit të kryer. Studimi duhet të jetë vetëm një provë konceptesh. Por sipas Julia Shaw, një psikologe në Kolegjin Universitar të Londrës, i specializuar në kujtesë, gjetjet qëndrojnë, duke pasur parasysh se si funksionon kujtesa.
Në dallim me rastet kur ndërveprojmë me teknologjinë, kur flasim me njerëzit, ne vazhdimisht e menaxhojmë përshtypjen që po bëjmë kontrollin mbi mënyrën se si lëvizim, flasim, atë që themi, tha Shaw, i cili nuk ishte i përfshirë në studimin e ri. Kjo ka dy efekte. Së pari, duhet shumë përpjekje, përpjekje që përndryshe mund të përdoren për të kujtuar se çfarë ndodhi. Së dyti, natyra e ndërveprimit social mund të ndikojë në mënyrën se si dhe çfarë kujtojmë. Një intervistues shumë tërheqës ose miqësor mund t'ju inkurajojë të përmendni më shumë detaje se sa jeni i sigurtë se mbani mend, ndërkohë që një intervistues gjykues ose i shpërqendruar mund t'ju bëjë të ktheni përgjigje shumë të shkurtra. Në vëzhgimet e marra më pas, vullnetarët të cilët u intervistuan nga avatarë, raportuan se e kishin më të lehtë për të folur dhe gjithashtu më e rëndësishmja, se ata ishin më të kënaqur të pranonin kur nuk mbanin mend diçka.
Mjediset virtuale lejojnë që intervistat të kryhen shpejt dhe në distancë dhe sipas këtij hulumtimi të kryer, në mënyrë më efektive tha autori i studimit Coral Dando në një deklaratë. Do të ishte mirë nëse programi ynë i kërkimit do të ishte faza nismëtare lidhur me mundësitë reale për intervistimin e largët por efektiv të dëshmitarëve. Ata ishin gjithashtu më pak të bindur se kujtimet e tyre ishin të sakta sesa grupi ballë për ballë, i cili në shikim të parë mund të duket kontraproduktiv.
Më të lexuarat
